امروزه با افزایش جمعیت بشر و در نتیجه افزایش نیاز به مواد غذایی، استفاده از روشهای سنتی برای تغذیه دام و طیور کاربرد چندانی ندارد. رشد سریعتر و افزایش عملکرد این حیوانات به وسیله تغذیه عادی میسر نمیشود. همچنین تغییر نژاد دام و طیور به مرور زمان موجب تغییر نیاز غذایی این حیوانات شده و لازم است در خوراک آنها از مواد مغذی و مکملهای غذایی استفاده شود.
افزودنیهای خوراک دام و طیور باید حاوی ویتامینها و همچنین مواد معدنی مانند روی، آهن، منیزیم، مس، فسفر و … باشد. این مواد در رشد حیوانات و همچنین افزایش تولیداتی مانند شیر مؤثر است. تغذیه دام و طیور با این نوع خوراک از بروز امراضی که به علت وجود آلودگیهای مختلف در غذای آنها پدید میآید جلوگیری مینماید. در این مطلب با افزودنیهای رایج و مواد اولیه برای تولید خوراک دام و طیور آشنا خواهید شد.
فهرست مطالب
افزودنیهای خوراک دام و طیور
افزودنیهای خوراک دام و طیور عبارتند از موادی که به خوراک حیوانات افزوده میشوند تا علاوه بر تأمین نیازهای تغذیهای اصلی، عملکرد حیوانات را بهبود بخشند. این افزودنیها ممکن است شامل ویتامینها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه، پروبیوتیکها و دیگر ترکیبات تغذیهای باشند. در زیر، تعدادی از افزودنیهای مهم برای خوراک دام و طیور ذکر شده است:
1. ویتامینها:
ویتامین های مهم در افزودنیهای خوراک دام و طیور:
- ویتامین A: برای رشد، دید مناسب، و حفظ سلامت پوست و مو.
- ویتامین D: برای جذب کلسیم و فسفر، حفظ سلامت استخوان.
- ویتامین E: به عنوان آنتیاکسیدان و حفظ سلامت سلولها.
- ویتامین K: برای فعالسازی پروتئینهای مرتبط با پارگی خون.
2. مواد معدنی:
مواد معدنی مهم در افزودنیهای خوراک دام و طیور:
- کلسیم: برای ساخت استخوان و سلامت عضلات.
- فسفر: در ایجاد استخوان و سلامت دندانها و سیستم عصبی.
- مس: برای تولید هموگلوبین و حفظ سلامت بافتها.
- سلنیم: به عنوان یک آنتیاکسیدان و حفظ سلامت سلولها.
3. اسیدهای آمینه:
اسیدهای آمینه مهم در افزودنیهای خوراک دام و طیور:
- لیسین: برای ترکیب پروتئین و رشد حیوانات.
- متیونین: برای ترکیب پروتئین و تحلیل چربی.
- ترئونین: در ساخت پروتئین و نگهداری سطح انرژی.
4. پروبیوتیکها:
پروبیوتیک ها برای حفظ تعادل میکروبی در دستگاه گوارش و بهبود عملکرد گوارشی مصرف می شود.
5. آنتیاکسیدانها:
آنتیاکسیدانها مثل ویتامین C و E به عنوان محافظت از سلولها در مقابل آسیبهای اکسایشی.
6. افزودنیهای ترکیبی:
موادی که ترکیبی از ویتامینها، مواد معدنی، و اسیدهای آمینه را در اختیار حیوانات قرار میدهند.
توجه به نیازهای تغذیهای خاص گونهها و مراحل رشد مختلف حیوانات ضروری است. همچنین، همواره مشاوره با تغذیهشناسان و کارشناسان دامپزشکی برای تدوین برنامه تغذیهای بهینه برای دام و طیور توصیه میشود.
لیست مواد اولیه خوراک و بستر دام و طیور:
نکات مهم در استفاده از افزودنیها و بسترها
- 1. توجه به نیازهای خاص هر نوع دام یا طیور:
– شناخت دقیق از نیازهای تغذیهای و محیطی هر گونه دام یا طیور.
– استفاده از افزودنیها بر اساس نیازهای زیستی و تغذیهای خاص هر حیوان.
- 2. اخذ مشاوره از تغذیهشناسان و کارشناسان دامپزشکی:
– دریافت راهنمایی از تغذیهشناسان حاصل از دانش تخصصی در زمینه تغذیه دام و طیور.
– مشاوره با کارشناسان دامپزشکی برای تجزیه و تحلیل وضعیت سلامتی حیوانات.
- 3. تنظیم مقادیر استفاده شده بر اساس شرایط زیست محیطی و فیزیولوژی حیوانات:
– تغییر میزان و نسبت افزودنیها در خوراک بسته به فصل، دوره تولید، و شرایط زیست محیطی.
– تطابق با نیازهای حیوانات در دورههای مختلف رشد و تولید.
- 4. رعایت دستورالعملها و دوزهای توصیه شده:
– استفاده از افزودنیها بر اساس دستورالعملها و توصیههای سازمانها و اتحادیههای مرتبط.
– رعایت دقیق از دوزهای توصیه شده برای جلوگیری از مشکلات احتمالی.
- 5. مانیتورینگ و ارزیابی مداوم:
– پیگیری مداوم از وضعیت سلامتی و عملکرد حیوانات با استفاده از افزودنیها.
– ارزیابی دورههای تولید بر اساس نتایج و مشاهدات به دست آمده از استفاده از افزودنیها.
- 6. استفاده از افزودنیهای معتبر و مطمئن:
– خرید افزودنیها از منابع قابل اعتماد و تأیید شده.
– بررسی مدارک و گواهینامههای افزودنیها جهت تضمین کیفیت و ایمنی.
- 7. توجه به اثرات جانبی و محدودیتها:
– شناخت اثرات جانبی ممکن از استفاده افزودنیها.
– رعایت محدودیتها و دستورالعملهای مرتبط با استفاده از بعضی افزودنیها.
- 8. نظافت و حفظ بهداشت:
– ارائه شرایط بهداشتی برای ذخیرهسازی و ارائه خوراک و بستر.
– پیشگیری از آلودگی و انتقال بیماریها از طریق استفاده از افزودنیها.
استفاده هوشمندانه و مدیریت صحیح از افزودنیها بهبود بهرهوری و سلامت حیوانات را تضمین میکند.